Nilüferce

Perşembe, Mayıs 04, 2006

HOŞÇAKALIN

Evet her başlangıç gibi birde bitiş olur hayatımızda.Belkide şu anda bloğumun kapanışını yapıyorumdur kimbilir.Blog dünyası gerçekten güzeldi.Birşeylerin paylaşılması her zaman mutlu ediyor insanı.Tekrar bloga birşeyler eklermiyim miyim,geri dönüşüm olurmu bilmiyorum.Belki kısa sürecek bir ayrılık,belki de sonsuza dek sürecek bir ayrılık, zaman ne gösterir bilemiyorum.Burada tanıdığım herkese çok teşekkür ediyorum.Diğer blogcu arkadaşlarımın sayfalarını takip edeceğim.Kapanışı Ümit Yaşar Oğuzcan'ın en sevdiğim şiiri DAĞ RÜZGARLARI ile yapıyorum.Bu şiiri daha öncede yayınlamıştım ama olsun :-)
Hoşçakalın

DAĞ RÜZGARLARI




Kaderde:
Senden ayrı düşmekte varmış...
Doğrusu,
Bunu hiç düşünmemiştim.
Seni tanımadan,
Hele,seni böyle deli divane sevmeden önce,
Yalnızlık güzeldir diyordum.
Al başını.....
Kaç bu şehirden.
Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara,
Rüzgarın iyot kokularının karıştığı denizlere git.
Git....
Gidebildiğin yere git diyordum.
Oysaki:
Senden kaçılmazmış.
Yokluğuna bir gün bile dayanılmazmış....
BİLMİYORDUM.

Yinede dayanmaya çalışıyorum işte.
Bir kır çiçeği koparıyorum gözlerine benzeyen.
Geçen bulutlara sarılıyorum ellerin diye.
Rüzgar,
Güzel bir koku getirmişse,
Saçlarını okşayıp gelmiştir diye avunuyorum.
Yaşamak seninle başka bir zamanı....
Bir başka zamanda seni yaşamak.....

Her şeyden önce sensin.
Elbette sen...
Mutlaka sen...
İster uzakta ol,ister yanıbaşımda dur.
Sen ol yeterki bu zaman içinde.
Ben:
Olmasamda olur.....

Seni bir yuımağa sarıyorum yıllardır,yinede bitmiyorsun.
Çaresizliğim gün gibi aşikar.
Su olup çeşmelerden akan güzelliğin,
İnceliğin ışık ışık yüzüme vuran.
Sen güneş kadar sıcak,
Tabiat kadar gerçek..
Sen bahçelerde çiçek açtıran,
Sudan, havadan yüce varlık.
Sen,
O tek sevgi içimde.
Sen,
Görebildiğim tek aydınlık.

Bir nefeste benim için al,
Havasızlıktan öldürme beni.
Bulutlara, yıldızlara benim içinde bak.
Susadım diyorsam bir yudum su içmelisin.
Ben yorulduysam,
Sen oturmalısın...
Ellerim, sevilmek istiyor,
Saçlarım okşanmak,
Dudaklarım öpülmek istiyor.
Anlamalısın...

Ağaçların yeşili kalmadı,
Gökyüzünün mavisi yok.
Kim bu çaresiz adam?
Bu kıpkırmızı gözler kimin?
Kaç gecedir uykusu yok.
Gündüzü yok, gecesi yok.
Yok..yok.....
Anladım.
Sensiz yaşamanmaz bu dünyada .
İMKANI YOK....

Beni bunca saracak ne vardı?
Kanıma girecek,
Gözbebeklerime oturacak.
Bir senfoniki,
Kulaklarımdan eksilmeyecek..
Ne vardı,hiç karşıma çıkmasaydın.
Bu kör olası gözler, görmeseydi seni.
Ne vardı, güzelliğini hiç bilmeseydim.
Bir dua gibi bellemeseydim adını.
Ne vardı, bütün gece,
Gözlerimi tavana dikerek seni düşünmeseydim...

(DAĞ RÜZGARLARI...Ümit Yaşar OĞUZCAN)

posted by Nilüfer at 7:15 ÖÖ 22 comments